Ik geef therapie vanuit de visie van het Boswijk Instituut waar ik mijn opleiding heb gevolgd.
Mijn manier van werken is ervaringsgericht omdat je aandacht besteedt aan je lichamelijke sensaties in het hier en nu. Ik vraag niet naar het ‘waarom’ van een gevoel, maar naar het ‘hoe’. Het ‘waarom’ verwijst naar het denken, het ‘hoe’ naar het voelen. Als je bijvoorbeeld zegt: “Ik ben teleurgesteld”, zal ik je vragen hoe je dat weet: Hoe merk je dat in je lichaam? Zit er een brok in je keel, een knoop in je maag, voel je een last op je schouders? 
Het werkt veel directer om hier aandacht aan te besteden, te kijken hoe die ‘knoop’ precies aanvoelt, wat die ‘knoop’ zou willen, dan te bedenken en te verklaren waarom je teleurgesteld bent.
Je praat je niet óver problemen, maar ervaart in het lichaam wat er gebeurt als je je een situatie voorstelt die een emotie oproept.
Daar emoties altijd in het lichaam ontstaan, is het een lichaamsgerichte therapie. Soms wordt er gebruik gemaakt van lichaamsgerichte oefeningen en van de stem.
Je gaat op zoek naar de pijn uit het verleden waar een situatie van nu aan appelleert en kijkt welke emoties er toen niet zijn geuit. Je zegt wat toen niet gezegd mocht worden, huilt de tranen die niet gezien werden. Je brengt dit binnen jezelf weer in contact met degene die het toen had moeten horen, je toen niet heeft gezien. Hierdoor krijg je weer contact met je hart en kan je liefde voor jezelf en de ander weer gaan stromen.
Binnen de therapie wordt niet gestreefd naar gedragsverandering, maar naar persoonlijk inzicht in wat de verbinding met je hart in de weg staat. Vaak ga je dan als ‘vanzelf’ ander gedrag vertonen.